De zoon van Stefan Nemanja, de grote Servische prefect, Rastko Nemanjić werd geboren in 1169. Als jonge man verlangde hij naar een spiritueel leven, daarom vluchtte hij naar de berg Athos, waar hij monnik werd en de hele ascetische constitutie met zeldzame ijver doorstond. Stefan Nemanja volgt het voorbeeld van zijn zoon en komt zelf naar de berg Athos, waar hij monnik werd en stierf als monnik Simeon. Sava bereikte samen met de keizer en de patriarch de onafhankelijkheid van de Servische kerk en werd de eerste Servische aartsbisschop. Hij bouwde samen met zijn vader het Hilandar-klooster en daarna vele andere kloosters, kerken en scholen in het Servische land. Hij reisde in twee golven om hulde te brengen aan de heiligen in het Heilige Land. Hij verzoende zijn broers, ruziënd over de macht; hij verzoende de Serviërs met hun buren, en door de Servische kerk te creëren, creëerde hij daardoor de Servische staat en cultuur. Hij bracht vrede onder alle Balkanlanden en werkte voor het welzijn van iedereen, en daarom werd hij gerespecteerd en geliefd door alle Balkanlanden. Hij gaf het Servische volk een christelijke ziel, die niet faalde met de ineenstorting van de middeleeuwse Servische staat en vandaag voortleeft. Hij stierf in Trnovo op 12 januari 1236, op Driekoningen, tijdens het bewind van keizer Asen, nadat hij ziek was geworden na de dienst van God. Zijn lichaam werd door koning Vladislav overgebracht naar het Milesevo-klooster, vanwaar Sinan Pasha beval dat de relikwieën moesten worden meegenomen en verbrand in Vracar in Belgrado, op 27 april 1594 (volgens de oude kalender), of op 10 mei (volgens de nieuwe kalender).