Sveštenik Dušan Erdelj rođen je u radničkoj, pobožnoj porodici, 13.04.1982. god. u Vojvodini (Bačka), y Bečeju, malom gradu kraj reke Tise, od roditelja Slavice i Vladimira. Puno vremena u svom najranijem detinjstvu proveo je u crkvi Svetog
velikomučenika i pobedonosca Georgija u Bečeju, učeći se pravoslavnoj veri od svojih duhovnika, oca Ctojana Bilića (sadašnjeg paroha novosadskog) i od oca Siniše Panića (sadašnjeg paroha novosadskog). Pored svojih nadležnih sveštenika, veri i lepom ponašanju oca Dušana su učili baka Ana i pokojni deda Dušan, sa kojima je živeo do svoje petnaeste godine. U periodu njegovog osnovnog obrazovanja u školi “Sever Đurkić” u Bečeju, episkop bački gospodin dr. Irinej (Bulović) dolazi u Bečej na hramovnu slavu u na predlog nadležnih paroha postrižava dečaka Dušana u čin čteca.

Po završetku osnovne škole, a po blagoslovu episkopa bačkog Irineja, Dušan upisuje Bogosloviju Svetog Jovana Zlatoustog u Kragujevcu. Istoimena Bogoslovija je otvorena te 1997. godine na inicijativu blaženopočivšeg episkopa šumadijskog gospodina akademika dr.Save (Vuković). Kao učenik prve generacije bogoslova u ovoj školi, Dušan je učestvovao u stvaranju novog savremenog teološkog obrazovanja.

Bili su to teški dani u selu Grošnica, dok se nije završila nova zgrada škola u naselju Aerodrom u blizini centra grada Kragujevca. Tih godina počinje i NATO agresija na našu zemlju, tako da učinici Bogoslovije sa svojim mladim profesorima preživljavaju te teške i vrlo oskudne dane u prestonici Šumadije.

2002. godine otac Dušan završava peti razred Bogoslovije sa odličnim uspehom, i po maturi zrelosti vraća se u svoj rodni Bečej. Iste godine Episkop bački Irinej daje mu stipendiju i šalje ga na studije teološkog fakulteta Beogradu.

2004. godine uz blagoslov episkopa Irineja otac Dušan prelazi u eparhiju braničevsku i stavlja se na raspolaganje episkopu dr.Ignatiju (Midić). Po promislu Božijem, na Arhijerejskoj Liturgiji u mesecu decembru iste godine vladika Ignatije rukopolaže oca Dušana u čin đakona i šalje ga u Ćupriju gde biva u bratstvu hrama svetog Đorđa pod starešinstvom prote Milije.

U proleće 2005. godine episkop Ignatije poziva oca Dušana da mu saopšti da će biti rukopoložen u čin prezvitera (sveštenika), i po rukopoloženju u mesecu maju iste godine postavlja ga za paroha klenjsko-makačkog (eparhija braničevska – okolina Golupca). Mladi prezviter se brzo uklapa u sredinu i zajedno sa svojim vernicima vrlo brzo liturgijski obnavlja parohiju. Za nepune dve godine parohija dobija dve obnovljene i freskoopisane crkve i novopodignuti velelepni parohijski dom. Crkvena opština dobija eklisiološki karakter i uz pomoć dece, kojima je otac Dušan predavao veronauku, postaje nedeljama i praznicima puna, što je verne podstaklo da i dalje pomažu i učestvuju u životu Crkve.

2008. godine otac Dušan diplomira na Pravoslavnom Bogoslovskom Institutu, a te iste godine završava sa svojim vernicima obnovu Makačkog hrama na kome su radili studenti sa Instituta za konzervaciju, freskopis i ikonopis zajedno sa profesorom Goranom Janićijevićem iz Beograda. Episkop braničevski Ignatije dolazi 08.juna 2008. godine da služi arhijerejsku liturgiju na kojoj osvećuje obnovljenu crkvu i na kojoj činom protonamesnika odlikuje oca Dušana.

Vladika Luka (Kovačević) episkop grada Pariza i cele zapadne Evrope blagosilja dolazak protonamesnika Dušana Erdelja u svoju Eparhiju i od 01. novembra 2008. godine otac Dušan počinje da služi u parohijama Nejmegen, Amsterdam i Utreht. 2010. godine otac Dušan osniva novu parohiju Svetog Nektarija Eginskog u Bredi i iste godine odlukom episkopa Luke postaje protojerej. 2016 godine protojerej Dušan oprašta se od parohije u Amsterdamu i iste godine po blagoslovu episkopa Luke osniva još dve nove zajednice u Liježu (Belgija) i Ajndhovenu (Holandija).